انا مهندس ميكانيكا بقالى 15 سنه . والحمد لله من يوم ما اتخرجت وانا شغال فى مجال البترول ، نفس السنه اللى اتخرجت فيها اشتغلت فيها ، وبعدها بسنه دخلت فى فيلم الجواز ومصاريفه والاولاد ومصاريفهم ، كل كده ورا بعضه حاجه كده طاحونه
العجيب ان الناس كلها عارفه انها طاحونه ومحدش فرمل خالص .. كله مكمل .... الطاحونه دى مخلتنيش اقف شويه بحزم وجديه واسأل نفسى .. هل ده الطريق اللى بحبه وأحب اكمل فيه ... هل ده الطريق المناسب لاهتماماتى وشغفى .. أصلا فى الدوامه دى كلمة " شغف" دى رفاهيه .. " فضلة " الوقت ان كان فى وقت ... مستلزمات الحياه كامله بتخليك تفكر بس فى الفلوس اللى انت محتاج توفرها علشان تعيش عيشه كريمه انت وأهلك .. أتارينى بعييش فى وادى وفى حته جوايا فى وادى تانى كل يوم بدفنها أكتر ، وأقولها مش وقتك ، بعدين ، لما أفضى .
ومن فتره كده قررت أنى اسمع لنفسى ومسكتهاش .. لقيتها بتقولى " لحد امتى ؟ ، أنت مش لاقي نفسك خلاص فى الشغل والدوامه دى ، أنت مش قادر تضيف فيه أى حاجه جديده ، خلاص مفيش انجازات ولا اضافات ولا ابداعات ... خلاص الروتين الطبيعى بيموتك ... بتعد الساعات علشان تمشى من الشغل وترجع بيتك ... انت ليه دافن نفسك كده ؟ ليه ؟
ساعتها بس قولت لنفسى ليه ؟ فعلا ليه ؟ ايه اللى مخلينى كده .. انا ساكت ليه ؟ لازم فى حل ...
وفضل الامر معايا متعلق ، بس انا المره دى غير قبل كده .. المره دى انا دايما بفكر ، دايما بسأل نفسى السؤال ده " انت عايز ايه ، بتحب ايه ، نفسك تخلص من الدوامه دى بإيه ؟ " وفجأه افتكرت زمان .. اه زمان أوى
